اشتراک گذاری:
گلبرگی از مصحف 
تلاوت آیاتی از جزء بیستم با صوت قاری ارجمند «مجتبی شالیکار»
سوره مبارکه قصص آیات 60 تا 64
وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۶۰﴾
و هر آنچه به شما داده شده كالاى زندگى دنيا و زيور آن است و آنچه پيش خداست بهتر و پايدارتر است، مگر نمیانديشيد؟
أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ ﴿۶۱﴾
آيا كسى كه وعده نيكو به او دادهايم و او به آن خواهد رسيد مانند كسى است كه از كالاى زندگى دنيا بهرهمندش گردانيدهايم؟ و او روز قيامت از احضارشدگان [در آتش] است.
وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۶۲﴾
و [به ياد آور] روزى را كه آنان را ندا میدهد و میفرمايد آن شريكان من كه مىپنداشتيد كجايند؟
قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ ﴿۶۳﴾
آنان كه حكم [عذاب] بر ايشان واجب آمده میگويند پروردگارا اينانند كسانى كه گمراه كرديم، گمراهشان كرديم همچنانكه خود گمراه شديم، [از آنان] به سوى تو بيزارى میجوييم، ما را نمى پرستيدند [بلكه پندار خود را دنبال میکردند].
وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ ﴿۶۴﴾
و [به آنان] گفته میشود شريكان خود را فرا خوانيد [پس آنها را میخوانند] ولى پاسخشان نمیدهند و عذاب را مى بينند [و آرزو میكنند كه] اى كاش هدايت يافته بودند.
جلسه تخصصی قرائت
دیدگاهتان را بنویسید